Τη Δευτέρα της Πρωτομαγιάς ο Πολιτιστικός Σύλλογός Αγιος Κοσμάς Λιβαδειάς διοργάνωσε Προσκυνηματική πεζοπορία στη Μονή Της Κοίμησης της Θεοτόκου, ένα ιστορικό μοναστήρι μέσα στο πράσινο, σημαντικό μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς πάνω από το χωριό Δίβρη.
Μία διαδρομή που διαρκεί περίπου 1 μισή ώρα διασχίζοντας ένα μονοπάτι το οποίο οδηγεί στο χώρο που βρίσκεται το πανάρχαιο μοναστήρι. Αν και ανηφορική είναι μία διαδρομή που δεν δημιουργεί δυσκολίες. Όσο ανεβαίνουμε, οι εικόνες γίνονται όλο και πιο ενδιαφέρουσες με εντυπωσιακή θέα.
Μονή Διβροβουνίου, ή Στύλου και Δίβρης, ή και Παναγιάς της Στυλιώτισσας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, βρίσκεται στο βουνό σε απόσταση 3 χλμ. πάνω από το χωριό Δίβρη.
Κατά τον Αραβαντινό η Μονή ιδρύθηκε επί της εποχής των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου Κομνηνών (1057-1204).
Κατά τον Σπυρομίλιο η Μονή ιδρύθηκε «μικρόν προ της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως».
Κατά τον Μπαρά ήταν σε ακμή τον 5ο μ.Χ αιώνα, καταστράφηκε κατά την επανάσταση του 1878, αποκαταστάθηκε από τον ηγούμενό της Παπά-Αθανάσιο το 1882.
Αποτελείται από το ναό, το νάρθηκα και το βωμό. Το πρώτο χωρίζεται σε τρία κλίτη, από τα οποία το κεντρικό είναι ψηλότερο από τα δύο πλευρικά. Ο ναός φωτίζεται από μικρά παράθυρα και συνδέεται με τον νάρθηκα στη δυτική πλευρά. Ο ναός αγιογραφήθηκε το 1604 από τον Μιχάλη και τον Κωσταντίν από το χωριό Γράμοζ. Η αποκατάσταση έγινε το 1998 μόνο στην οροφή από την DRMK.
Σήμερα ο Ναός δεν είναι σε καλή κατάσταση, η στέγη είναι επίσης κατεστραμμένη και η εξωτερική πύλη και τα παράθυρα είναι κατεστραμμένα. Οι τοιχογραφίες του είναι κατεστραμμένες στο κάτω μέρος σε απόσταση 1 m από το δάπεδο, ενώ στο πάνω μέρος είναι σε καλή κατάσταση. Ο ναός είναι βασιλικού τύπου, καλυμμένος με σύστημα θόλων.
Η τοιχοποιία είναι χτισμένη με πέτρες δεμένες με ασβεστοκονίαμα. Τα παράθυρα είναι μικρά με καμάρες από τούβλα από πελεκητή πέτρα. Εξωτερικά ξεχωρίζει ο επιμήκης όγκος που καλύπτεται με δίρριχτη στέγη. Η κατασκευή της στέγης της εκκλησίας είναι δύο τύπων: ο Ναός με πέτρινη καμάρα και ο νάρθηκας καλύπτεται με ξύλινη στέγη.
Χαρακτηριστικές είναι οι παραστάδες που βρίσκονται στους διαμήκους τοίχους και συνδέονται μεταξύ τους με τόξα στην εγκάρσια διεύθυνση.
Η παράδοση θα συνεχίζεται ανακαλύπτοντας κάθε φορά τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς!
Διαβάστε ακόμη