Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν προσκεκλημένος σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό όπου συζητούσαμε για την επίθεση της Τουρκίας στους Κούρδους της Συρίας (όπου κατέστρεψαν την Ροτζάβα), ο μόνιμος ρεπόρτερ του καναλιού με θλίψη δήλωνε ότι τραυματίσθηκαν 3 Τούρκοι στρατιώτες από ρουκέτες, μη αναφερόμενος στους εκατοντάδες Σύρους-Κούρδους που είχαν σκοτωθεί από τους Τουρκικούς βομβαρδισμούς με αεροσκάφη και τανκς.
Και φυσικά αρνήθηκα έκτοτε να εμφανισθώ στο ίδιο κανάλι.
Σήμερα, επίσης όλοι αγνοούν (προκλητικά θα έλεγα) την κατάσταση στην Συρία.
Τα στοιχεία (καταστροφής και για τα θύματα) ελάχιστα προβάλλονται, η βοήθεια που στέλνεται είναι με το σταγονόμετρο, και αυτή που σχεδιάζεται να σταλεί σε χρήμα είτε υλικά θα καθυστερήσει.
Και δυστυχώς παρουσιάζονται ΤΑ ΠΑΝΤΑ για την Τουρκία και ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΕ για τα θύματα και τις καταστροφές στην Συρία και αυτό μόνο όταν κάποιο ξένο ΜΜΕ δημοσιεύσει κάτι.
Δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτήν την μονομέρεια. Μιλάμε για ανθρώπους, δεν κάνουμε διπλωματία με τα θύματα απλών ανθρώπων, απ’ όπου κι’ αν είναι αυτοί.
Και όπως τόνισα σε χθεσινή μου συνέντευξη στην ΕΡΤ 1 (Συνδέσεις), η έκφραση “ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΣΕΙΣΜΩΝ” είναι εξόχως προβληματική και οι σεισμοί μοιάζει να λειτουργούν ως πρόσχημα.
Το σωστό είναι να μιλάμε για “ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΛΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ”, που ως όρος έχει ευρύτερη σημασία, δεν προσδιορίζεται από τα καταστροφικά και μόνο γεγονότα και δημιουργεί καλύτερες προοπτικές για μία ισχυρότερη τάση για εγκαθίδρυση καλύτερων σχέσεων μεταξύ των χωρών.
Διαβάστε ακόμη