Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα αρχαίο ελληνικό κτήριο και αυλή ηλικίας 2.300 ετών στο νησί Φαϊλάκα (ελληνικά: Φυλάκιο) του Κουβέιτ, αποδεικνύοντας τον σημαντικό ρόλο του νησιού ως πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο κατά την Ελληνιστική περίοδο.
Το Εθνικό Συμβούλιο Πολιτισμού, Τεχνών και Γραμμάτων του Κουβέιτ (NCCAL) ανακοίνωσε την ανακάλυψη, χαρακτηρίζοντάς τη ως σημαντικό βήμα για την κατανόηση της ιστορικής ποικιλομορφίας του νησιού.
Η ανακάλυψη έγινε στη δυτική πλευρά του αρχαιολογικού χώρου Αλ-Κουραϊνίγια, στη βόρεια περιοχή του νησιού. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν λίθινες βάσεις, εσωτερικό τοίχο και μια είσοδο που συνδέει την αυλή με ένα δωμάτιο, όπου βρέθηκαν σοβατισμένοι τοίχοι και θραύσματα κεραμικής. Μεταξύ των ευρημάτων περιλαμβάνονται αγγεία ηλικίας άνω των 2.000 ετών και ένα νόμισμα που πιθανώς φέρει το σήμα του κατασκευαστή του.
Το νησί Φαϊλάκα βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα από τις ακτές του Κουβέιτ και ήταν μέρος της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, ενός ελληνικού κράτους που δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. Χάρη στη στρατηγική του θέση, το νησί αποτέλεσε σημαντικό κόμβο στο αρχαίο θαλάσσιο εμπόριο, συνδέοντας τη Μεσοποταμία, την Περσία και τον ευρύτερο ελληνιστικό κόσμο.
Η αρχαιολογική ομάδα, η οποία εργάζεται στην περιοχή από το 2014, θεωρεί ότι το κτήριο και η αυλή ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου οικισμού με ελληνικές επιρροές. Η κατασκευή τους συνδυάζει ελληνικές τεχνικές με τοπικές μεθόδους, αντανακλώντας την αλληλεπίδραση μεταξύ Ελλήνων αποίκων και ντόπιων πληθυσμών.
Σύμφωνα με τον Δρ. Αντρέα Ντε Μικέλι από το Πανεπιστήμιο της Περούτζια, που ηγείται των ανασκαφών σε συνεργασία με το NCCAL, η ανακάλυψη επεκτείνει τις γνώσεις μας για την ελληνιστική παρουσία στο νησί, καθώς αποτελεί την πρώτη ένδειξη ελληνικής αρχιτεκτονικής στη βόρεια πλευρά της Φαϊλάκα. Μέχρι σήμερα, τα περισσότερα ελληνιστικά ευρήματα εντοπίζονταν στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού, κοντά στον αρχαιολογικό χώρο Τελ Σαΐντ.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι ο χώρος του Αλ-Κουραϊνίγια μπορεί να είχε λειτουργήσει ως φυλάκιο, λιμάνι ή διοικητικό κέντρο, λόγω της προνομιακής παραθαλάσσιας τοποθεσίας του.
Οι ανασκαφές δείχνουν ότι η Φαϊλάκα φιλοξενούσε διάφορες κοινότητες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι ο χώρος εγκαταλείφθηκε στα τέλη του 8ου ή στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ., αλλά υπήρξε εκ νέου κατοίκηση από τα τέλη του 18ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Στην περιοχή βρέθηκαν φούρνοι, κεραμικά και οικιακά σκεύη που προσφέρουν πληροφορίες για την καθημερινή ζωή αυτών των εποχών.
Ο καθηγητής αρχαιολογίας και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κουβέιτ, Δρ. Χασάν Ασκανά, δήλωσε ότι η νέα ανακάλυψη υποδηλώνει ευρύτερη ελληνιστική παρουσία στο νησί, πέρα από τα γνωστά οχυρά, κατοικίες και ναούς στο νότιο τμήμα.
Η ελληνική σύνδεση του νησιού επιβεβαιώνεται και από την ονομασία “Φαϊλάκα”, η οποία θεωρείται ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη “Φυλάκιο”, που σημαίνει “φυλάκιο” ή “παρατηρητήριο”.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Αλ-Κουραϊνίγια εκτείνεται σε περίπου 500 μέτρα κατά μήκος της ακτής και 250 μέτρα προς την ενδοχώρα. Οι έρευνες συνεχίζονται, με τους αρχαιολόγους να ελπίζουν ότι θα αποκαλύψουν περισσότερα στοιχεία για τον ρόλο του νησιού ως κέντρου πολιτιστικής και εμπορικής ανταλλαγής κατά την αρχαιότητα.