Η φιλοσοφία του Επικουρισμού, που θεμελιώθηκε από τον Επίκουρο τον 4ο αιώνα π.Χ., εξακολουθεί να ασκεί σημαντική επίδραση ακόμη και σήμερα. Βασισμένη στην αναζήτηση της ευχαρίστησης και την αποφυγή του πόνου, η διδασκαλία αυτή επικεντρώνεται στη λιτή και ισορροπημένη ζωή, προκειμένου να επιτευχθεί η αταραξία – δηλαδή η ψυχική γαλήνη και η απουσία φόβου.
Πρόσφατα, επιγραφή που ανακαλύφθηκε στη Λυκία της νοτιοδυτικής Τουρκίας φέρει τα λόγια του Διογένη του Οινόανδα, ενός πλούσιου υποστηρικτή του Επικουρισμού. Στην επιγραφή, ο Διογένης εξηγεί πώς η φιλοσοφία αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως «φάρμακο σωτηρίας» για την ανθρωπότητα. Η ανακάλυψη, που έγινε τον 19ο αιώνα από Γάλλους αρχαιολόγους, αποτελεί το μοναδικό αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο που έχει σωθεί αυτούσιο.
Αν και ο Επικουρισμός συχνά παρερμηνεύεται ως απόλαυση των αισθησιακών ηδονών, ο Επίκουρος έδινε έμφαση κυρίως στις ηδονές του νου. Για εκείνον, η μεγαλύτερη ευχαρίστηση προερχόταν από την απουσία πόνου και την αποφυγή υπερβολικών επιθυμιών, όπως ο πλούτος και η δόξα. Υποστήριζε ότι η αληθινή ευτυχία έγκειται στη φιλία, την απλότητα και την αυτογνωσία.
Ο Επίκουρος κατέρριψε δεισιδαιμονίες και φόβους για τη θεϊκή παρέμβαση και τον θάνατο, προτρέποντας τους ανθρώπους να βασίζονται στη λογική και την επιστημονική κατανόηση του κόσμου. Η ελευθερία από τον φόβο ήταν κεντρική στη φιλοσοφία του, καθώς και η καλλιέργεια της φρόνησης, δηλαδή της σωστής κρίσης για το τι πρέπει να επιλέγει κανείς στη ζωή.
Ο Επικουρισμός άνθισε κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή, ενώ αργότερα συγκρούστηκε με τον Στωικισμό και τον Χριστιανισμό. Παρά την παρακμή του, αναβίωσε κατά τον Διαφωτισμό και παραμένει επίκαιρος. Η έμφαση στη φιλία, την ισότητα και την προσωπική ευθύνη κάνει τον Επικουρισμό ένα διαχρονικό μήνυμα για μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή.