Κάθε χρόνο αναφερόμαστε στην δίκη παρωδία των Τιράνων το 1994 κατά των πέντε ηγετών της Ομόνοιας. Με το δίκιο διότι η δίκη αυτή δεν ήταν μόνο κατά πέντε πολιτών που τύγχανε να είχαν κάποιο καθήκον, αλλά ήταν μια δίκη κατά της Ομόνοιας, της ΕΕΜ και κατά της Ελλάδας. Να γιατί το γεγονός αυτό είναι ένας σταθμός στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και δεν πρέπει να το λησμονούμε. Τι είχε συμβεί;
Ύστερα από τις παράνομες μεθόδους που χρησιμοποιήσαν σε όλη την διαδικασία οι ανακριτές, τη σωματική και ψυχολογική βία που ασκήθηκε κατά των κατηγορουμένων, την απαγόρευση επικοινωνίας και δικηγόρων κατά το διάστημα της ανάκρισης, την αλλαγή τρεις φορές της κατηγορίας λόγω απουσίας στοιχείων για ν’ αποδείξουν την ενοχοποίηση των κατηγορουμένων, ο εισαγγελέας Α. Κελέσι με βοηθό τον Γκ. Γκιοκούταϊ διάβασαν το κατηγορητήριο των 36 σελίδων…
Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της 5μηνης ανάκρισης άλλαξε τρεις φορές το κατηγορητήριο και ότι την ημέρα της έναρξης της δίκης αποσύρθηκε το πρώτο μέρος της κατηγορίας (θανατηφόρο) μιλούν για προκατασκευασμένο σενάριο, μιλούν για τα μεγάλα έκτροπα που προετοίμαζαν κατά της Ε.Ε.Μ. Είκοσι μέρες συνεχίζονταν οι ερωτήσεις και οι ανακρίσεις για τα γεγονότα της Επισκοπής, για να ενοχοποιήσουν τους «5» την ΟΜΟΝΟΙΑ, την Ε.Ε.Μ. Άλλον ένα μήνα συνεχίζονταν οι ερωτήσεις και οι ανακρίσεις για τις δήθεν προσπάθειες, για να ξεσηκώσουν οι «5» σε ένοπλο αγώνα την Ε.Ε.Μ. για ν’ αποσπάσουμε το Νότιο μέρος της Αλβανίας και να το ενώσουμε με την Ελλάδα.
Το όλο κατηγορητήριο, που προετοιμάστηκε με φανατισμό και που διαβάστηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου, αποτελούσε μια προκατασκευασμένη σκευωρία με σκοπό να σβήσει την «ΟΜΟΝΟΙΑ» και να ξεριζώσει το ελληνικό στοιχείο από τον τόπο του. Οι 36 σελίδες του κατηγορητηρίου ήταν μια προσπάθεια των πιο άρρωστων αλβανικών εθνικιστικών κύκλων να κατηγορήσουν, όσο μπορούσαν περισσότερο, τους ηγέτες της Ομόνοιας και του Ελληνισμού, να τους μπλέξουν στο δήθεν διαμελισμό της εδαφικής ακεραιότητας της Αλβανίας και να τους τιμωρούσαν σε θάνατο, για να συνεχιστούν άνετα οι μετέπειτα εξελίξεις. Κι αφού δεν υπήρχαν τέτοια στοιχεία εις βάρος τους, τότε έβαλαν όλα τα δυνατά τους, έθεσαν σε λειτουργία την εξτρεμιστική τους φαντασία, για να δημιουργήσουν συνταρακτικές καταστάσεις εις βάρος των Ελλήνων, βγαίνοντας έτσι από το αδιέξοδο της πραγματικότητας, γιατί η «Ομόνοια», σαν η μόνη νόμιμη οργάνωση των Ελλήνων πάλευε μαζί με τους Αλβανούς, για δημοκρατία στην Αλβανία.
«Οι κατηγορούμενοι, έστω και με τις χειροπέδες στα χέρια, αμύνονται με πρωτοφανές θάρρος. Καταγγελίες για μεσαιωνικά βασανιστήρια. Ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα μέσα κι έξω από το δικαστήριο. Οι μάρτυρες κατηγορίας μετατρέπονται σε υπεράσπισης. Εξευτελίζουν το κατηγορητήριο επώνυμα στελέχη της Ομόνοιας. «Βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση, στο εδώλιο του κατηγορούμενου ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΕΕΜ», βροντοφώναξαν στην απολογία τους οι κατηγορούμενοι», έγραφαν διάφορα μέσα ενημέρωσης. Όλα αυτά θα συντελούσαν ώστε η δίκη να πάρει άλλη στροφή και να γίνει ένας σταθμός στην ιστορία της Ομόνοιας και όλου του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Βαγγέλης Παπαχρήστος – sfeva.gr