Οι πρόσφατες ανασκαφές στον επανεντοπισμένο ναό του Ποσειδώνα στο στο Σαμικό Ηλείας, αποκάλυψαν ότι το κτίριο είναι μεγαλύτερο από ό,τι αρχικά υπέθεταν οι αρχαιολόγοι.
Ο χαμένος για αιώνες ναός του Ποσειδώνα στην Πελοπόννησο, ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο της αρχαιότητας, ανακαλύφθηκε ξανά το 2022, χάρη σε μια συνεργασία μεταξύ της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών, υπό τη διεύθυνση των Δρ. Birgitta Eder και Δρ. Ερωφίλης Κόλια.
Για περισσότερα από εκατό χρόνια, οι αρχαιολόγοι αναζητούσαν την ακριβή τοποθεσία του ναού στις βαλτώδεις εκτάσεις της περιοχής, προτού οι πρόσφατες ανασκαφές οδηγήσουν στην επιβεβαίωση της ύπαρξής του.
Οι ανασκαφές έδειξαν ότι το ιερό έχει μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί μέσω γεωφυσικών ερευνών. Αν και το συνολικό μήκος του ναού εξακολουθεί να υπολογίζεται στα 28 μέτρα, το πλάτος φαίνεται να ξεπερνά πλέον τα 9 μέτρα.
Οι ειδικοί προσδιόρισαν ότι πρόκειται για έναν ναό του 6ου αιώνα π.Χ., με δύο οικοδομικές φάσεις.
«Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, φαίνεται πως ο ναός ήταν ένα λατρευτικό οικοδόμημα μέσα στο περίφημο ιερό του Ποσειδώνα, το οποίο αποτελούσε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο της Αμφικτιονίας των πόλεων της Τριφυλίας», αναφέρει το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.
Αν και κατασκευάστηκε την Αρχαϊκή περίοδο, φαίνεται ότι ανακατασκευάστηκε μεταξύ του δεύτερου μισού του 4ου και των αρχών του 3ου αιώνα π.Χ. Αποτελείται από δύο κύριες αίθουσες και μια μικρότερη στο πίσω μέρος. Η χρήση των δύο κύριων αιθουσών παραμένει ασαφής, με τους ειδικούς να εξετάζουν την πιθανότητα λατρείας δύο θεοτήτων ή τη χρήση του δεύτερου χώρου ως έδρα της Αμφικτιονίας της Τριφυλίας.
Η αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι κατά την ανακατασκευή του ναού, τα κεραμίδια της παλαιότερης στέγης επαναχρησιμοποιήθηκαν ως υπόστρωμα για το νέο δάπεδο.
Ο χώρος που αρχικά θεωρούνταν πρόναος αποδείχθηκε ότι ήταν ένας από τους κύριους χώρους του ναού (cella), όπου βρέθηκαν βάσεις δύο κιόνων μιας κιονοστοιχίας που ανήκει στην Αρχαϊκή φάση.
«Πιθανώς υπήρχαν παρόμοιοι κίονες και στο δεύτερο δωμάτιο. Σε κάθε περίπτωση, η κάτοψη του ναού είναι ασυνήθιστη και δεν έχει ακριβές παράλληλο», σημειώνουν οι αρχαιολόγοι.
Η ερευνητική ομάδα, με τη χρηματοδότηση του Gerda Henkel Stiftung και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, θα συνεχίσει το έργο της έως το 2026, επιδιώκοντας να αποσαφηνίσει περαιτέρω την έκταση και τη μορφή του ιερού.