Ο Κρητικός Πόλεμος, που διήρκεσε περισσότερο από δύο δεκαετίες, στις 23 Ιουνίου του 1645 – δηλαδή σχεδόν τέσσερις αιώνες πριν.
Ήταν μια μακρά και αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα στη Μεγάλη τότε Δημοκρατία της Βενετίας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντικείμενο τον έλεγχο της Κρήτης. Αξίζει να σημειωθεί πως εκείνη την εποχή η Κρήτη ήταν γνωστή με την ονομασία Κάντια, εξ ου και ο πόλεμος αυτός είναι επίσης γνωστός ως Πόλεμος της Κάντια (Guerra di Candia στα ιταλικά).
Ο πόλεμος άρχισε τον Ιούνιο του 1645, όταν περίπου 60.000 Οθωμανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο νησί και κατάφεραν να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του σχετικά γρήγορα. Η μόνη εξαίρεση ήταν η ισχυρά οχυρωμένη πόλη της Κάντιας, που αντιστοιχεί στη σημερινή πόλη του Ηρακλείου – την πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης.
Οι Βενετοί ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν μέχρι τέλους, καθώς η Κρήτη αποτελούσε ένα από τα πολυτιμότερα εδάφη της Βενετίας στην ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, προετοιμάστηκαν για μια μακροχρόνια πολιορκία. Η λεγόμενη Πολιορκία της Κάντιας θα εξελισσόταν τελικά σε μία από τις μακρύτερες πολιορκίες στην παγκόσμια ιστορία, διαρκώντας πάνω από είκοσι χρόνια.
Ο Κρητικός Πόλεμος κινητοποίησε πολλές ευρωπαϊκές δυνάμεις, καθώς οι Βενετοί δεν ήταν μόνοι τους. Δέχτηκαν σημαντική ενίσχυση από άλλες καθολικές και χριστιανικές δυνάμεις της Ευρώπης, ιδίως από τους Ιππότες της Μάλτας, τα Παπικά Κράτη της ιταλικής χερσονήσου και τη Γαλλία, οι οποίες απέστειλαν στόλους και χιλιάδες στρατιώτες προς υπεράσπιση της Κάντιας. Στο πλευρό των Βενετών πολέμησαν επίσης πολλοί Έλληνες επαναστάτες που μάχονταν κατά της οθωμανικής κυριαρχίας στον ελληνικό χώρο.
Ωστόσο, παρά τις τεράστιες προσπάθειες και τη μεγάλη αντοχή που επέδειξαν οι Βενετοί, η συνεχής και σφοδρή επίθεση των Οθωμανών έφερε σταδιακά φθορά και εξάντληση. Οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν διάφορες πολεμικές τακτικές –ανάμεσά τους και συνεχείς βομβαρδισμούς– για να κάμψουν την αντίσταση της πόλης.
Η πολιορκία είχε τεράστιο κόστος και για τις δύο πλευρές. Οι Βενετοί έχασαν περίπου 30.000 άνδρες, ενώ οι Οθωμανοί υπολογίζεται ότι έχασαν έως και 100.000. Το 1669, και χωρίς ελπίδα νίκης, οι Βενετοί αναγκάστηκαν να παραδώσουν την Κάντια. Σε αντάλλαγμα ζήτησαν ασφαλή αποχώρηση από το νησί.
Η απώλεια της Κρήτης αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα για τη θαλάσσια κυριαρχία της Βενετίας στη Μεσόγειο.
Μετά την αποφασιστική νίκη των Οθωμανών, η Κρήτη παρέμεινε υπό άμεσο οθωμανικό έλεγχο από το 1669 έως το 1897, όταν ανακηρύχθηκε αυτόνομη πολιτεία. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 1913, η Κρήτη ενσωματώθηκε επίσημα στο σύγχρονο ελληνικό κράτος.