Η ιδέα ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έφτασαν στην Αμερική πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο βασίζεται στο έργο του Πλούταρχου «Περί του προσώπου της σελήνης», όπου γίνεται αναφορά σε ένα «μεγάλο ηπειρωτικό έδαφος» πέρα από τον Ατλαντικό.
Ο καθηγητής Αρχαιονομίας Ιωάννης Λυριτζής, σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες, ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν τις αστρονομικές τους γνώσεις για να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να φτάσουν στη Βόρεια Αμερική. Ο διάλογος του Πλούταρχου περιγράφει έναν ταξιδιώτη που επιστρέφει από ένα μακρινό ταξίδι σε μια τεράστια ήπειρο και αφηγείται την εμπειρία του στο ναό του Κρόνου στην Καρχηδόνα. Ο Λυριτζής υποστηρίζει ότι τέτοια ταξίδια γίνονταν κάθε τριάντα χρόνια, όταν ο πλανήτης Κρόνος εμφανιζόταν στον αστερισμό του Ταύρου, στοιχείο που καθοδηγούσε τους ναυτικούς.
Οι ερευνητές ανέλυσαν μια έκλειψη ηλίου που περιγράφεται στο κείμενο και εντόπισαν ότι αυτή συνέβη το 75 μ.Χ. Χρησιμοποιώντας λογισμικό αστρονομίας, υπολόγισαν ότι η τελευταία τέτοια αποστολή ξεκίνησε το 56 μ.Χ., με τους ταξιδιώτες να επιστρέφουν το 58 μ.Χ., όταν ο Κρόνος αποχώρησε από τον Ταύρο. Υποθέτουν ότι τέτοιες αποστολές, που συνδύαζαν εξερεύνηση, θρησκευτική λατρεία και οικονομικό κίνητρο, πραγματοποιούνταν για αιώνες.
Η γεωγραφική περιγραφή του Πλούταρχου αναφέρει ότι το «μεγάλο ηπειρωτικό έδαφος» βρίσκεται πέρα από το νησί Ογυγία, το οποίο απέχει πέντε ημέρες ταξιδιού από τη Βρετανία με τριήρη. Με βάση τα στοιχεία, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σημείο εισόδου των Ελλήνων ήταν ο Κόλπος του Αγίου Λαυρεντίου στον Καναδά. Ο Λυριτζής θεωρεί ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αστρονομικά εργαλεία, όπως ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, για να προσανατολιστούν στον Ατλαντικό.
Παρά τη φαινομενική της συνέπεια, η θεωρία έχει δεχθεί έντονη κριτική. Κάποιοι αρχαιολόγοι, όπως ο Μπρένταν Φόλεϊ, θεωρούν ότι, παρότι δεν αποκλείεται εντελώς η πιθανότητα να έφτασαν οι Έλληνες στην Αμερική, δεν υπάρχουν απτά αρχαιολογικά στοιχεία που να την υποστηρίζουν. Επιπλέον, σημειώνουν ότι οι τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής δεν επαρκούσαν για πλεύση στον ανοιχτό Ατλαντικό.
Παρόμοια θεωρία υποστηρίζει ο ερευνητής Μηνάς Τσικρίτσης, ο οποίος συνδέει την Αμερική με τη Μινωική Εποχή. Σύμφωνα με αυτόν, οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι ταξίδευαν για εμπόριο χαλκού υψηλής ποιότητας από τη Λίμνη Σουπίριορ, στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά. Αυτές οι επαφές φαίνεται να συνεχίστηκαν μέχρι την Ελληνιστική Εποχή, με ταξίδια που γίνονταν κάθε τριάντα χρόνια. Αν και η θεωρία δεν είναι ευρέως αποδεκτή, παραμένει ένα ενδιαφέρον πεδίο συζήτησης για την αρχαία ελληνική ναυσιπλοΐα.