Δε συνηθίζεται, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω με μια πικρή διαπίστωση, όσο κι αν προσπαθώ να δω την πραγματικότητα στην ελληνική εξωτερική πολιτική σαν ένα ποτήρι μισογεμάτο με ευοίωνη προοπτική.
Δε θέλω να συνηγορήσω υπέρ του διδύμου Καραμανλή Σαμαρά, γιατί δεν μου αρέσουν οι πολιτικές μεθοδεύσεις, πολύ περισσότερο οι υπόγειες, αντιδημοκρατικές διεργασίες στις οποίες συμμετέχουν – ως φαίνεται – φερέλπιδες υπονομευτές των κύκλων τους απ’ τον πολιτικό, επιχειρηματικό, πανεπιστημιακό και δημοσιογραφικό χώρο.
Δε θέλω να συνηγορήσω υπέρ των δύο πρώην πρωθυπουργών, οι οποίοι κήρυξαν αντάρτικο κατά του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με στόχο το δημοσκοπικό ροκάνισμα και την… ”εν πλω” αντικατάστασή του στο κυβερνών κόμμα (το κόμμα της ΝΔ, του οποίου άλλοτε ηγήθηκαν), όπως ζητούσαν επιτακτικά απ’ τον περασμένο Σεπτέμβριο μέσα από άρθρα τους δημοσιογράφοι-φερέφωνα της αριστεροδεξιάς συμπαιγνίας.
Όχι, δε θέλω να συνηγορήσω υπέρ κανενός που κινείται υπό σκιάν, στα παρασκήνια, με λάβαρο τη σωτηρία της πατρίδας και όπλα στη φαρέτρα του το ιστορικό του επώνυμο ή την ιερή αγανάκτηση για την υστέρηση της εξωτερικής πολιτικής μας, στην οποία προστέθηκε και το συναίσθημα της αντεκδίκησης.
Θέλω απλά να χτυπήσω τις καμπάνες αφύπνισης σε όσους καθεύδουν υπό μανδραγόρα στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και επιτρέπουν σε αναρμόδιους να λειτουργούν ως αντ’ αυτού του εκάστοτε επικεφαλής του διπλωματικού σώματος – ”χθες” του Νίκου Δένδια και σήμερα του Γιώργου Γεραπετρίτη – υποκαθιστώντας τον στα καθήκοντά του σιωπηρά, αλλά ουσιαστικά.
Να χτυπήσω καμπάνες πικρής διαπίστωσης (για να επανέλθω στην αρχική μου προσήμανση), ώστε να δοθεί ένα τέλος στο ομιχλώδες τοπίο της ”διαρχίας” (το οποίο αρνήθηκε και στο παρελθόν να παραδεχτεί ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, όσο κι αν η αλήθεια τον διαψεύδει).
Της ”διαρχίας” που κινείται εν μέρει πότε με σκιώδη όργανα τους επαγγελματίες κατευναστές του ΕΛΙΑΜΕΠ (η σύμβαση των οποίων μπορεί να μην ανανεώθηκε από το ΥΠΕΞ το 2020, αλλά εξακολουθεί λειτουργεί εξωθεσμικά) και πότε με την Ντόρα Μπακογιάννη (πρώην ΥΠΕΞ και αρχηγό της λιγόζωης ”Δημοκρατικής Συμμαχίας”), η οποία εργάζεται στο Γραφείο του πρωθυπουργού όπου παραμένει απ’ το ’19 ακλόνητος ο… οραματιστής της ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου, Σύμβουλος Ασφαλείας του πρωθυπουργού, Θάνος Ντόκος.
Όλα τα παραπάνω είναι, εκ των πραγμάτων, πρόσωπα που χαράσσουν εν μέρει την κατευναστική (ηττοπαθή, ”ραγιαδίστικη” ως φιλοτουρκική για πολλούς) Εξωτερική πολιτικής μας στα εθνικά θέματα. Χαράσσουν την πολιτική της Ελλάδας και στο Μεταναστευτικό, όπου μηδενίσαμε μεν τις ροές από την Τουρκία, αλλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές από τη Λιβύη και την Αίγυπτο με προορισμό την Κρήτη και την Γαύδο.
Τα ακροτελεύτια νησιά της ελληνικής επικράτειας, τα οποία εποικίζονται με γοργούς ρυθμούς τελευταία από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους μετανάστες (7.300 άτομα έχουν φτάσει στην Κρήτη από τις αρχές του χρόνου) προς τέρψιν της πρωθυπουργικής αδελφής που ζητούσε από χρόνια εγκατάσταση μεταναστών στα ερημωμένα νησιά της Κρήτης προς ανακούφιση των ανήμπορων ηλικιωμένων και αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας…
Εννοείται ότι τα προαναφερθέντα πρόσωπα (συμπεριλαμβανομένου αυτού της Ντόρας Μπακογιάννη) είναι καλοί αγωγοί επιρροής ξένων παραγόντων, ακόμα και σε ζητούμενα ευρωπαϊκής ατζέντας. Τελευταία δημόσια απόδειξη ήταν η θετική (λόγω ”υψηλής”παρέμβασης), εισηγητική έκθεση της Ντόρας Μπακογιάννη στο Συμβούλιο της Ευρώπης για είσοδο του Κοσόβου σ’ αυτό τον Απρίλιο του 2024, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της Σερβίας.
Σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της Σερβίας και, συνεκδοχικά, της Κύπρου, δεδομένου ότι το Κόσοβο είναι για τους Σέρβους ό,τι η κατεχόμενη βόρεια Κύπρος για τους Ελληνοκύπριους και, τυχόν, είσοδός του στην Ε.Ε από το παράθυρο θα διευκόλυνε την κατοχική Τουρκία να κάνει το ίδιο για λογαριασμό του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους (”ΤΔΒΚ”) αλλάζοντας τα δεδομένα της status quo πραγματικότητας…
”Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι. Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι. Δεν είναι όπως ήταν. Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι…”, λέει ο Αργεντινός συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ (ουμανιστική ψυχολογία) Χόρχε Μπουκάι.
Και η ιστορική και ζώσα πραγματικότητα ημών των αδιόρθωτων Νεοελλήνων είναι σημαδεμένη από προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα, ξένες επιρροές και πολιτικές ιδεοληψίες, όπως εκείνη του Χρήστου Ροζάκη (ιστορικού στελέχους του ΕΛΙΑΜΕΠ) περί… μαξιμαλισμού/μεγαλοϊδεατισμού της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, μόνο και μόνο γιατί θέλει να διεκδικήσει ό,τι δικαιωματικά της ανήκει.
Την επέκταση, δηλαδή, των χωρικών μας υδάτων στα 12 νμ, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας την είχε υπογράψει η χώρα μας (μαζί με 166/167 κράτη) το 1982 στο Montego–Bay της Τζαμάικα, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Και μια και μιλάμε για τη ζώσα πραγματικότητα, αυτή έχει πλαίσιο εξωτερικό το εμπόλεμο τοπίο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και εσωτερικό τον κατακερματισμό κομμάτων της αντιπολίτευσης, που είναι αλληλένδετος με τον κατακλυσμό της πολιτικής μας ζωής από αριστεροδεξιούς λαϊκιστές, εργαλειοποιητές και ψηφοθήρες.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το πασπαλισμένο με τον πολιτικό… ακτιβισμό κομματαρχών οι οποίοι επιδιώκουν να συντηρήσουν τον κοινωνικό αναβρασμό των προ μηνών συλλαλητηρίων με αφορμή το προ διετίας σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βρήκε ευκαιρία να δράσει το ΕΛΙΑΜΕΠ στην Κύπρο.
Βρήκαν ευκαιρία να ανακινήσουν το ”βαλσαμωμένο” Κυπριακό με κινήσεις που γέρνουν προς τη μεριά των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι εξπέρ του επαγγελματικού κατευνασμού. Αυτοί που ενεργούν σαν να έχουν το ελευθέρας στα εθνικά θέματα και κινούνται ως… υπουργοί άνευ χαρτοφυλακίου είτε σε ρόλο λαγού είτε αγγελιοφόρου των μυστικών διεργασιών στο Κυπριακό.
Υπό το πνεύμα αυτό, είδαμε πρόσφατα να συμμετέχουν διακομματικά (από ελληνικής πλευράς) – σε μια επονείδιστη συνάντηση του ελληνοτουρκικού φόρουμ με θέμα την ανταλλαγή απόψεων γύρω απ’ το Κυπριακό (κάτι που προσφέρει, ωστόσο, ερείσματα αναγνώρισης στου τουρκοκυπριακό ψευδοκράτους) – στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Διπλωμάτες, καθηγητές από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και λοιποί υπό τον Ιωάννη Γρηγοριάδη, επικεφαλής του προγράμματος Τουρκίας του ΕΛΙΑΜΕΠ και διδάσκων καθηγητής του πανεπιστημίου Μπίλκεντ της Άγκυρας) με Πρόεδρο της άτυπης σύσκεψης τον κατοχικό ηγέτη ΕρσίνΤατάρ!
Όλοι οι ”λύκοι” του εθνομηδενισμού και της ουδετεροπατρίας πήγαν για να κάνουν το χρέος που τους επιφόρτισε, υποθέτω – από τον Μάιο του 2021 – το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, το οποίο κόπτεται γενικώς για την ”κατανόηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων που απαιτεί βαθύτερη γνώση της ιστορικής συνέχειας των δύο λαών”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιωάννης Γρηγοριάδης του ΕΛΙΑΜΕΠ δεν είναι άγνωστο πρόσωπο για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.Το όνομά του είχε αναφερθεί προ τετραετίας σε δημοσίευμα του ιστότοπου WikiLeaks, που δείχνει ότι ο τότε και νυν σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη Θάνος Ντόκος – θιασώτης της ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου με την Τουρκία (βλ. συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα ”Ο Φιλελεύθερος”, αρχές Φεβρουαρίου του ’20) – ήταν γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010.
Με αυτήν την ιδιότητα, λοιπόν, είχε αποστείλει εμπιστευτική έκθεση της Ε.Ε για την Τουρκία στην τουρκική πρεσβεία στις Βρυξέλλες δια χειρός του καθηγητή στο Μπιλκεντ και μέλους του ΕΛΙΑΜΕΠ Ιωάννη Γρηγοριάδη, ειδικού αναλυτή επί των σχέσεων Ελλήνων- Τούρκων και της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Έκθεση όπου ο Έλληνας Πανεπιστημιακός – εν είδει αυτόκλητου συμβούλου του τότε Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου (θεωρητικού του Νεοοθωμανισμού) – έδινε κατευθύνσεις στην τουρκική διπλωματία, για να πετύχει το ποθούμενο: την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Αυτή είναι η προσφορά της… μεγαλοσύνης δικών μας, Ελλαδιτών (του Ιωάννη Γρηγοριάδη, της Πωλίνας Λάμψα από το ΠΑΣΟΚ [παλιάς συνεργάτιδας του Γιώργου Παπανδρέου], του πρέσβη ε.τ. Ηλία Κλη, του πανεπιστημιακού Πέτρου Λιάκουρα κλπ) σε μια άτυπη συζήτηση για το Κυπριακό στο Προεδρικό των Κατεχομένων (που είναι χτισμένο από χέρια Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι έγιναν πρόσφυγες το καλοκαίρι του ’74 με την τουρκική εισβολή) μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων.
Ελλήνων και Τούρκων ακαδημαϊκών και διπλωματών στην πλειοψηφία τους με προεδρεύοντα το φερέφωνο του Τούρκου εισβολέα στην βόρεια Κύπρο Ερσίν Τατάρ και φόντο τα σύμβολα του κατοχικού καθεστώτος, τις σημαίες της ”ΤΔΒΚ”
Φευ! Την απάντηση της εν λόγω αντιπροσωπείας των Ελλαδιτών (οι οποίοι – σε πλήρη ευθυγράμμιση με το ΕΛΙΑΜΕΠ – βιάζονται να κλείσουν το Κυπριακό σε βάρος των εθνικών συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου, αφού ενήργησαν ιδιωτικά – ως επαγγελματίες κατευναστές – χωρίς τη συγκατάθεση της ελλαδικής και ελληνοκυπριακής πλευράς, ακολούθησε το ηχηρό ράπισμα (δι’ επιστολής στον ΟΗΕ) της τουρκοκυπριακής ηγεσίας.
Επιστολής στην οποία ο εκπρόσωπος του ψευδοκράτους ζητά από τον ΓΓ του Διεθνούς Οργανισμού Αντόνιο Γκουτέρες τη νομιμοποίηση του σφετερισμού των ελληνοκυπριακών περιουσιών, με αφορμή τις συλλήψεις Τουρκοκυπρίων και ξένων υπηκόων που ασχολούνται με ακίνητα εγκαταλελειμμένα από Ελληνοκύπριους στον τουρκοπατημένο Βορρά μετά τα γεγονότα του 1974”.
Πολιτική που ενεργοποιεί σε μόνιμη βάση έναν ανενεργό εσωτερικό νόμο του 1959 στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο οποίος – μετά την τουρκική εισβολή – λόγω των αθρόων σφετερισμών ελληνοκυπριακών περιουσιών από Τούρκους, Τουρκοκύπριους και ξένους, επανενεργοποιήθηκε το 2024 με στόχο την ποινικοποίηση των προσώπων που εμπλέκονται σε παράνομες συναλλαγές ακινήτων (”νόμιμες” κατά τον Τατάρ) υπό τη δικαιοδοσία της αποκαλούμενης απ’ τον ψευτοηγέτη-φερέφωνο των Τούρκων ”Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” (”ΤΔΒΚ”).
Τα συμπεράσματα δικά σας…