Τον Ιανουάριο του 1990, μετά το τέλος της δικτατορίας του Νικολάε Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, και εν μέσω της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης που επικρατούσε στην Αλβανία μετά την εποχή του Ενβέρ Χότζα, συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας (PPSH). Παρότι αρνήθηκε να αποδεχτεί τον πολιτικό πλουραλισμό, έκανε ένα πρώτο μικρό βήμα χαλάρωσης της εσωτερικής πολιτικής, επιτρέποντας στις αγροτικές οικογένειες να διατηρούν δύο αρσενικά αρνιά.
Περίπου τέσσερις μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1990, εν μέσω των ραγδαίων εξελίξεων στην Ανατολική Ευρώπη, πραγματοποιήθηκε η 10η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του PPSH, όπου, υπό την αυξανόμενη πίεση των γεγονότων, καταργήθηκε στην Αλβανία η θανατική ποινή για το αδίκημα της παράνομης διέλευσης των συνόρων και αποφασίστηκε να επαναλειτουργήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ένας θεσμός που είχε ξεχαστεί για πολύ καιρό.
Στα τέλη Ιουνίου του 1990, ο φόβος των πολιτών άρχισε να υποχωρεί. Νεαροί πολίτες γκρέμισαν το προστατευτικό τοίχο της Ιταλικής Πρεσβείας, εισήλθαν στο κτίριο και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Στις 4 Ιουλίου ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις, οι πύλες των ξένων πρεσβειών άνοιξαν και πλήθος κόσμου ζήτησε καταφύγιο για να φύγει από τη χώρα. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1990, ο τελευταίος κομμουνιστής Πρόεδρος της Αλβανίας, ύστερα από ισχυρή εσωτερική και εξωτερική πίεση, ανακοίνωσε την αποδοχή του πολιτικού πλουραλισμού, σηματοδοτώντας το τέλος της κομμουνιστικής δικτατορίας. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1991, διαδηλωτές στην κεντρική πλατεία των Τιράνων απομάκρυναν το άγαλμα του Ενβέρ Χότζα.
Στις πρώτες πολυκομματικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1991, στην εκλογική περιφέρεια όπου ήταν υποψήφιος ο Πρόεδρος Ραμίζ Αλία, κέρδισε ένας άγνωστος μηχανικός. Έτσι, ο κύκλος της καταπίεσης και του φόβου έκλεισε και στην Αλβανία, αφήνοντας πίσω του ένα βαρύ παρελθόν: φυλακές, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, φτώχεια, κυνισμό και μίσος. Οι συνέπειες θα συνόδευαν τον αλβανικό λαό για πολλές δεκαετίες, στην πορεία του προς τη δημοκρατία.
Ο Ρώσος συγγραφέας και διανοούμενος Γεβγένι Γιεβτουσένκο είχε δηλώσει ότι συγκλονίστηκε όταν επισκέφθηκε την Αλβανία, προσθέτοντας πως οι συνέπειες της δικτατορίας εκεί θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με εκείνες της Καμπότζης. Κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, ο Ενβέρ Χότζα επιδίωξε να καταργήσει κάθε αξία που είχε κληρονομήσει ο αλβανικός λαός στο πέρασμα των αιώνων, καταστρέφοντας την ιδιοκτησία, περιορίζοντας την ελεύθερη παραγωγή, καταστέλλοντας κάθε μορφή ελεύθερης σκέψης και εξαλείφοντας προσωπικότητες που συνδέονταν με την εθνική κληρονομιά. Στην κορύφωση της εξουσίας του, επιχείρησε να καταστείλει ακόμα και το θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων, προσπαθώντας να τοποθετήσει τον εαυτό του ως τον μόνο αδιαμφισβήτητο ηγέτη της χώρας.