Οι Φοίνικες, με κέντρο τον σημερινό Λίβανο, ανέπτυξαν μια θαλάσσια εμπορική κουλτούρα που διεύρυνε την επιρροή τους σε όλη τη Μεσόγειο. Μέσω των εμπορικών τους δικτύων, συνέδεσαν μακρινές περιοχές, όπως τα ελληνικά νησιά και τη Βόρεια Αφρική, και αντάλλασσαν ποικίλα αγαθά, συμπεριλαμβανομένου του κρασιού.
Κατά την εποχή αυτή, οι ελληνικές ετικέτες κρασιού ήταν ευρέως διαδεδομένες, και οι Φοίνικες πιθανότατα υιοθέτησαν τη χρήση ελληνικών ετικετών για τα κρασιά τους, καθώς η ελληνική γλώσσα ήταν κοινή και αναγνωρισμένη σε όλη τη Μεσόγειο. Τα ελληνικά κρασιά ήταν γνωστά για την ποικιλία τους, από γλυκές και αρωματικές έως πιο ξηρές επιλογές, ενώ η ελληνική παράδοση ήθελε το κρασί να αραιώνεται με νερό. Χρησιμοποιώντας ελληνικές ετικέτες, οι Φοίνικες ενσωματώθηκαν ευκολότερα στο ακμάζον εμπόριο κρασιού της εποχής.
Μια ιδιαίτερη ποικιλία που ξεχώριζε ήταν το εξαιρετικό κρασί της Καρμανίας από τα υψίπεδα του Ιράν, το οποίο έγινε δημοφιλές σε πολλές περιοχές, ξεπερνώντας τα σύνορα της Ελλάδας και της Ιταλίας, φτάνοντας μέχρι την Αίγυπτο.
Με την υιοθέτηση ελληνικών ετικετών, οι Φοίνικες διασφάλιζαν ότι τα προϊόντα τους θα ήταν αναγνωρίσιμα και ελκυστικά για τους καταναλωτές σε όλη τη Μεσόγειο. Οι ελληνικές ετικέτες, επίσης, παρείχαν σημαντικές πληροφορίες για την προέλευση, την ποιότητα και τις ποικιλίες των σταφυλιών, βοηθώντας τους αγοραστές να κάνουν συνειδητές επιλογές.
