Η ιστορία του Δούρειου Ίππου αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα επεισόδια της ελληνικής μυθολογίας, σχετιζόμενη με την πτώση της Τροίας. Ωστόσο, διάφορες θεωρίες αμφισβητούν την κυριολεκτική ερμηνεία του μύθου.
Μία από τις αρχαιότερες θεωρίες προέρχεται από τον Παυσανία, ο οποίος τον 2ο αιώνα μ.Χ. υποστήριξε ότι ο Δούρειος Ίππος ήταν στην πραγματικότητα μια πολιορκητική μηχανή που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει ρήγμα στα τείχη της Τροίας. Κάποιοι ερευνητές συνδέουν αυτήν την άποψη με πολιορκητικούς κριούς των Ασσυρίων, οι οποίοι καλύπτονταν με βρεγμένα δέρματα αλόγων για προστασία από φλεγόμενα βέλη. Ωστόσο, αυτή η θεωρία έχει προβλήματα, καθώς οι Ασσύριοι δεν είχαν ρόλο στην πολιορκία της Τροίας, ούτε υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τέτοιες μηχανές τον 12ο ή 8ο αιώνα π.Χ.
Μια άλλη θεωρία προτείνει ότι ο Δούρειος Ίππος ήταν στην πραγματικότητα πλοίο. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν συχνά τη λέξη «ίππος» μεταφορικά για τα πλοία, ενώ οι Φοίνικες είχαν ένα είδος πλοίου που ονομαζόταν hippos, το οποίο είχε τη μορφή κεφαλιού αλόγου. Παρόλα αυτά, η Μυκονιάτικη λήκυθος του 675 π.Χ. απεικονίζει τον Δούρειο Ίππο ως ξύλινο άγαλμα, επιβεβαιώνοντας την παραδοσιακή εκδοχή του μύθου πριν καν γράψει ο Όμηρος την Οδύσσεια.
Τέλος, υπάρχει η άποψη ότι ο Δούρειος Ίππος ήταν ακριβώς αυτό που περιγράφει ο μύθος: ένα ξύλινο άλογο που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες ως δόλωμα. Αν και φαίνεται αφελές οι Τρώες να το αποδέχτηκαν, αντίστοιχες στρατηγικές εξαπάτησης έχουν καταγραφεί στην ιστορία, όπως η Άλωση της Ιόππης τον 15ο αιώνα π.Χ. Συνεπώς, παρά τις εναλλακτικές θεωρίες, η παραδοσιακή αφήγηση παραμένει η πιο αξιόπιστη.