Ο Βίας ο Πριηνεύς ήταν Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 6ου αιώνα π.Χ. από την Πριήνη της Ιωνίας, δυτικά της Μικράς Ασίας. Αναγνωρίστηκε ως ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας και απέκτησε μεγάλη φήμη περίπου το 570 π.Χ., κατά τη βασιλεία των Λυδών βασιλιάδων Αλυάττη και Κροίσου.
Ο Βίας διακρινόταν για τη σοφία και την καλοσύνη του. Είχε απελευθερώσει αιχμάλωτες γυναίκες, εξαγοράζοντας την ελευθερία τους, τις μόρφωνε και τους παρείχε προίκα, πριν τις επαναφέρει στην πατρίδα τους, τη Μεσσηνία. Τις αντιμετώπιζε σαν κόρες του, δείχνοντας την ανθρωπιά και την αφοσίωσή του στη δικαιοσύνη.
Η αφοσίωσή του στην πατρίδα και η δίκαιη κρίση του έκαναν το όνομά του παροιμιώδες. Στα δικαστήρια υπερασπιζόταν ακούραστα τους αδικημένους, ενώ η ρητορική του δεινότητα ήταν παροιμιώδης. Παρότι επέβαλλε ποινές, ακόμα και θανάτου, ένιωθε βαθιά θλίψη για την ανάγκη τέτοιων αποφάσεων. Πέθανε σε ηλικία περίπου 85 ετών, ενώ βρισκόταν στο δικαστήριο, μένοντας πιστός στις αρχές του μέχρι τέλους.
Ο Βίας έγραψε το ποίημα «Περί Ιωνίας», αποτελούμενο από 2.000 στίχους, και δημιούργησε πολλές παροιμίες. Η φράση του «Τα πάντα κουβαλώ μαζί μου», που ειπώθηκε όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Πριήνη, εκφράζει τη σημασία της σοφίας και των αρετών έναντι των υλικών αγαθών.
Η σοφία του εκδηλωνόταν μέσα από σύντομα αποφθέγματα, όπως:
- «Η ελπίδα είναι το πιο γλυκό πράγμα για τους ανθρώπους.»
- «Να αγαπάς τους φίλους σου σαν να πρόκειται να γίνουν εχθροί σου.»
- «Να προχωράς προσεκτικά στις νέες αρχές, αλλά, μόλις ξεκινήσεις, να παραμένεις σταθερός.»
Τόνιζε επίσης την ανάγκη για φρόνηση, λέγοντας: «Η σοφία είναι η πιο ασφαλής αποσκευή στη διαδρομή από τη νεότητα στα γηρατειά.»
Ο Βίας άφησε πίσω του μια κληρονομιά σοφίας, ανθρωπισμού και αρετής, που τον καθιστά διαχρονικό πρότυπο ηθικής και δικαιοσύνης.