Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διάφορα όπλα για τον πόλεμο, το καθένα προσαρμοσμένο για συγκεκριμένες περιστάσεις. Η μεγάλη ποικιλία τους συνέβαλε στη διαμόρφωση των σχηματισμών μάχης και τους επέτρεψε να αντεπεξέλθουν σε προκλήσεις της Μεσογείου. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά:
Το δόρυ
Το δόρυ ήταν το πιο κοινό όπλο των αρχαίων Ελλήνων, κυρίως για τους οπλίτες, τη βαριά οπλισμένη πεζοπορία. Το δόρυ ήταν γνωστό ήδη από την εποχή του Ομήρου και αποτέλεσε βασικό όπλο για τη μάχη σώμα με σώμα, αλλά μπορούσε να εκτοξευθεί σαν ακόντιο αν χρειαζόταν. Το αιχμηρό του άκρο είχε συνήθως σχήμα φύλλου και ήταν φτιαγμένο από σίδηρο ή χαλκό, ενώ στο πίσω μέρος υπήρχε μια αιχμή, το σαυρωτήρα, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση βλάβης του δόρατος.
Η σάρισα
Η σάρισα, που εισήχθη από τον Φίλιππο Β΄ της Μακεδονίας, ήταν ένα πολύ μακρύτερο και βαρύτερο δόρυ που χρησιμοποιούσαν οι Μακεδόνες φαλαγγίτες. Η μεγαλύτερη εμβέλεια της σάρισας επέτρεπε στους στρατιώτες να διατηρούν απόσταση από τον εχθρό, αν και η ογκώδης κατασκευή της μείωνε την ευελιξία τους. Για αυτό, συχνά περιβαλλόταν από ελαφρύτερες δυνάμεις για την προστασία τους.
Το ξίφος
Το ξίφος ήταν ένα δευτερεύον όπλο, συνήθως ένα κοντό σπαθί διπλής κόψης, μήκους περίπου 45-60 εκατοστών. Οι Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν μικρότερες εκδοχές μήκους περίπου 30 εκατοστών, κατάλληλες για τη στενή μάχη που προέκυπτε όταν οι φαλαγγίτες σπρώχνονταν σώμα με σώμα.
Η μάχαιρα
Η μάχαιρα ήταν ένα κυρτό σπαθί για κοψίματα και ωθήσεις, δημοφιλές στους Έλληνες ιππείς. Ο κυρτός σχεδιασμός του ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος για κοψίματα προς τα κάτω, ιδανικός όταν οι ιππείς αντιμετώπιζαν πεζούς. Ο Ξενοφών συνιστούσε τη μάχαιρα για την καλύτερη αποτελεσματικότητα από το ύψος της σέλας σε σχέση με το ξίφος.
Το ξυστόν
Το ξυστόν ήταν ένα μακρύ δόρυ μήκους 3,5-4,25 μέτρων, που κρατούσαν συνήθως με δύο χέρια. Διέθετε αιχμές και στα δύο άκρα για πρόσθετη ασφάλεια και ισορροπία. Στην αρχαιότητα, ο όρος «ξυστόν» μπορούσε να αναφέρεται γενικότερα σε ακόντιο, αλλά πλέον χρησιμοποιείται για το κύριο όπλο του ιππικού της εποχής.