«Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα» στην ελληνική πολιτική σκηνή, που διανύει μια ήπια – προς το παρόν – περίοδο αναταράξεων και ανακατατάξεων λόγω της ανισορροπίας που προκάλεσε η παραπαίουσα παγκοσμιοποίηση, αν και δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η κατάστασή της. Είχαν εμφανιστεί, ήδη, οι ενδείξεις γι’ αυτό από το 2016 και τώρα κορυφώνονται.
Ενδείξεις που μαρτυρούσαν ότι η Ευρώπη φεύγει οριστικά απ’ την εποχή της ”παγκοσμιοποίησης” και μπαίνει σε μια νέα εποχή όπου τα έθνη ελέγχουν τον πλούτο που παράγουν. Το κερασάκι στην τούρτα αυτής της προσήμανσης το έβαλε βέβαια ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έσπρωξε μια πόρτα που ήταν έτοιμη να ανοίξει.
Με τη σκέψη ότι η παγκοσμιοποίηση βλάπτει τα αμερικανικά συμφέροντα και ευθύνεται για το απίστευτο χρέος των ΗΠΑ (36 τρισ.), έκανε τη μεγάλη στροφή που ήταν επιστροφή στον προστατευτισμό και την ”πυρηνική βόμβα” των δασμών.
”Σκότωσε” την παγκοσμιοποίηση (”ημέρα απελευθέρωσης”, την ονόμασε) επιβάλλοντας κραυγαλεος δασμούς. Έτσι ηγείται του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος, σίγουρος ότι ο οικονομικός προστατευτισμός θα φέρει τον πλούτο από νέες οικονομικές δυνάμεις. Δυνάμεις που πάνε κόντρα στην πολιτική της παγκοσμιοποίησης η οποία άφηνε ως τώρα ελεύθερη – χωρίς εμπόδια και δασμούς – τη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων.
Διακίνηση που ανεστάλη μόνο στην πανδημία του COVID-19, οπότε είχαμε καμπανάκι διακινδύνευσης (για πρώτη φορά) των αρχών της παγκοσμιοποίησης στο εμπόριο και την οικονομία. Τώρα βρισκόμαστε στη λήξη της, πράγμα που έχει διχάσει την κοινή γνώμη παγκοσμίως..
Για όσους υπερασπίζονται ιδεολογικά τον εθνικό προστατευτισμό, είναι κατανοητά τα όσα επαναστατικά (και αλλοπρόσαλλα για πολλούς, σε οικονομικό, μεταναστευτικό και γεωπολιτικό επίπεδο) γίνονται με έδρα τις ΗΠΑ, πλην όμως δεν μπορούν να μην παραδεχτούν ότι με αυτόν η οικονομία οπισθοχωρεί, γυρίζει δυο αιώνες πίσω.
Ωστόσο, επειδή ”Ουδέν κακόν αμιγές καλού” (όπως έλεγε ο Πρόκλος ο Λεύκιος τον 5ο αι. μ. Χ), καλό είναι να κάνουμε αυτοκριτική οι Έλληνες για να διορθώσουμε τα λάθη μας διακυβερνητικά, ώστε να είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τις δυνατότητες προσαρμογής μας στα νέα δεδομένα και όχι να καταφεύγουμε σε ανέξοδες φωνές διαμαρτυρίας για τα αυτονόητα ή σε συλλογικές εκδηλώσεις διεκδίκησης με κομματικά άρματα και ακραίες ρητορικές, κατευθυνόμενες μονοεστιακά και χωρίς όραμα για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
Στον ευμετάβλητο κόσμο, που κάνει άλματα προόδου, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι απούσα από τα τεκταινόμενα στο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και των κβαντικών υπολογιστών. Και δε θα είναι απούσα, αν αλλάξει στο σύνολό τους τα κακώς κείμενα.
Κάθε αλλαγή προόδου, όμως, προϋποθέτει σοβαρές αλλαγές και πολιτική ωριμότητα του λαού, ώστε να τις δεχθεί με θετική σκέψη προς όφελος των εθνικών συμφερόντων και όχι αποκλειστικά στη σκέψη της ευδοκίμησης ατόμων και συλλογικοτήτων. Κι αυτό γιατί η πρόοδος της πατρίδας έχει σαν συνακόλουθο αποτέλεσμα και την πρόοδο των πολιτών της, ποτέ το αντίθετο.
Άρα χρειαζόμαστε δουλειά στην Ελλάδα, για να διαμορφώσουμε πολυεπίπεδα το αυριανό της ”γίγνεσθαι”. Κι αυτό δε θα το πετύχουμε με μεγαλοστομίες και αυτάρεσκες καυχησίες για το ένδοξο παρελθόν μας. Δε θα το πετύχουμε ούτε με την αδράνεια, την παθητικότητα και την αδιαφορία, που μας μετατρέπουν σε παθητικούς δέκτες και αμέτοχους παρατηρητές των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων, οι οποίες έχουν αντίκτυπο στην πατρίδα μας και τις ζωές μας.
Για να αρχίσουμε μάλιστα από το πεδίο εσωτερικής πολιτικής με εστίαση στην Παιδεία – εξ αφορμής της αναστολής από τον Τραμπ της βίζας ξένων φοιτητών στο Χάρβαρντ (και σε δεύτερη φάση, ενδεχομένως, στο Κολούμπια) – είναι μια ευκαιρία για μας να διαμορφώσουμε κυβερνητικά, σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο (με συνεργασία αρμόδιων υπουργείων), νέα προγράμματα εκπαίδευσης και εργασίας.
Έτσι δε θα αναγκάζονται τα παιδιά μας να μεταναστεύουν, αλλά θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς εργαζόμενοι στην πατρίδα μας, βάζοντας τέλος στις διαστάσεις εθνικής αιμορραγίας η οποία γιγαντώθηκε το ’17 με τη μαζική φυγή Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό (brain gain).
Να διαμορφώσουμε προγράμματα εκσυγχρονισμένα, προσαρμοσμένα σε νέες ειδικότητες εναρμονισμένες με τα ζητούμενα στην αγορά εργασίας της τρέχουσας πραγματικότητας για μαθητές και νέους που ετοιμάζονται να μπουν στον επαγγελματικό στίβο.
Προγράμματα που θα αποβλέπουν στην προώθηση της αλληλεπίδρασης των ψηφιακών τεχνολογιών και των ανθρωπιστικών επιστημών, ώστε η διεπιστημονική αναβάθμισή τους να συνδυάζεται με την καλλιέργεια κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων σε επίπεδο εξατομικευμένης παρέμβασης.
Αυτό θα αναβαθμίσει πολυεπίπεδα τη χώρα μας, ακόμα και στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, δασοκομία, αλιεία, υδατοκαλλιέργειες, μελισσοκομία κλπ) ο οποίος υστερεί από χρόνια στο βαθμό αυτάρκειας βασικών προϊόντων (την καλλιέργεια και πώληση των οποίων αναδιαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό ο τρέχων ρωσο-ουκρανικός πόλεμος), αν και απασχολεί περίπου το 12% των εργαζομένων στη χώρα.
Θα αναβαθμίσει την Ελλάδα ποιοτικά και στον δευτερογενή τομέα (βιομηχανίες, νεοφυείς Startups επιχειρήσεις τοπικού ενδιαφέροντος και βιοτεχνίες) με προσέλκυση Ελλήνων επιχειρηματιών του εξωτερικού, για να έρθουν και να εγκατασταθούν στον τόπο καταγωγής τους διευρύνοντας τις θέσεις δουλειάς για ανέργους (στο 10,4% είναι σήμερα η ανεργία στην Ελλάδα) και αυξάνοντας την παραγωγή τους, εφόσον αποκτήσουν νόμιμη πρόσβαση σε επιχορηγήσεις του ΕΣΠΑ.
Θα αναβαθμίσει την Ελλάδα και σε τουριστικό επίπεδο συνδέοντας την ανάπτυξη των τουριστικών υποδομών με ειδικές δράσεις σε τομείς όπως ο θρησκευτικός τουρισμός, ο αγροτουρισμός, ο ιατρικός τουρισμός, ο πολιτιστικός τουρισμός και ο τουρισμός υγείας και ευζωίας.
Όλα αυτά ευδοκιμούν φυσικά σε περιβάλλον κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας, την οποία διασφαλίσαμε μετά από διαχρονικές προσπάθειες παρά τις παγιδευτικές κινήσεις περιοδικά ντόπιων συλλογικοτήτων (που τείνουν στον κοινωνικό αναρχισμό υπό το προσωπείο του ”ακτιβισμού”) να μας αποσταθεροποιήσουν.
Να μας αποσταθεροποιήσουν και στην εξωτερική πολιτική (ήδη το προσπαθούν από διετίας στην εσωτερική με συναισθηματικό δόλωμα που λειτουργεί διχαστικά ως πολιορκητικός κριός ακραίων, αριστεροδεξιών στοιχείων), ”εμπνευσμένοι” από την αστάθεια ξένων η οποία επικρατεί σε περιφερειακό, ευρωπαϊκό και γεωπολιτικό επίπεδο, με επίκεντρα τις εστίες πολέμου σε Ουκρανία και Γάζα.
Να μας αποσταθεροποιήσουν και στην εξωτερική πολιτική, ενώ ξέρουν πως τόσο αυτή, όσο και η Εθνική Άμυνα, απαιτούν αρραγές εσωτερικό μέτωπο και ενότητα, γιατί – χωρίς αυτά – η Ελλάδα θα γονατίσει.
Θα χρεοκοπήσει σε εθνικό, πολιτικό, ηθικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ θα γίνει ευάλωτη στις ορέξεις των εξ Ανατολών ”άσπονδων” φίλων της (που ψάχνουν αφορμές για αναθεώρηση των ελληνοτουρκικών συνόρων) όσο ισχυρές και άρτια εξοπλισμένες κι αν είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Η μόνη ελπίδα είναι ότι – την κρίσιμη στιγμή – θα βρεθεί και πάλι ο ελληνικός λαός ενωμένος υπερασπιζόμενος το όλον του Ελληνισμού, αναπόσπαστα κομμάτια του οποίου είναι η Κύπρος και οι ελληνικές μειονότητες.
Υπερασπιζόμενος την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ανεξαρτησία και την ελευθερία της. Τις θυσίες και τις αξίες που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και είναι, ευτυχώς για μας και για εκείνους, αδιαπραγμάτευτες ακόμα…